Neuroobrazowanie a efekty terapii EMDR

Terapia EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing) od wielu lat budzi zainteresowanie naukowców, a dzięki rozwojowi technik neuroobrazowania, takich jak funkcjonalny rezonans magnetyczny (fMRI) czy elektroencefalografia (EEG), możemy coraz lepiej zrozumieć mechanizmy jej działania. Badania pokazują, że EMDR wpływa na funkcjonowanie mózgu w sposób kluczowy dla redukcji objawów związanych z traumą i innymi zaburzeniami psychicznymi.

Badanie Paganiego i współpracowników (2012) wykazało, że terapia EMDR prowadzi do zmniejszenia aktywności ciała migdałowatego, struktury mózgu odpowiedzialnej za reakcje lękowe i przetwarzanie emocji, jednocześnie zwiększając aktywność kory przedczołowej, która odpowiada za regulację emocji. Jest to szczególnie istotne w kontekście leczenia zespołu stresu pourazowego (PTSD), gdzie nadaktywność ciała migdałowatego i osłabiona kontrola ze strony kory przedczołowej są typowymi cechami neurobiologicznymi.

W innym badaniu, Bossini i współautorzy (2017) przeanalizowali efekty EMDR przy użyciu technik EEG. Zauważyli, że terapia sprzyja lepszej synchronizacji półkul mózgu, co może ułatwiać przetwarzanie i integrację trudnych wspomnień. Wspomnienia te, które wcześniej były przechowywane w sposób nieadaptacyjny, po terapii stają się częścią bardziej zintegrowanej sieci pamięciowej.

Ponadto badania wykazały, że EMDR wpływa na hipokamp, strukturę odpowiedzialną za konsolidację pamięci i orientację czasową. Prace Lanciera i kolegów (2019) pokazały, że poprawa funkcjonowania hipokampa po terapii EMDR wiąże się z redukcją negatywnych emocji i lepszym porządkowaniem wspomnień w czasie. Terapia pozwala pacjentom spojrzeć na trudne wydarzenia w szerszym kontekście, co sprzyja redukcji stresu i poprawie jakości życia.

Te odkrycia wspierają model Adaptacyjnego Przetwarzania Informacji (AIP) opracowany przez Francine Shapiro. Model ten sugeruje, że wiele zaburzeń psychicznych wynika z nieprawidłowo przetworzonych wspomnień, które pozostają odizolowane od reszty sieci neuronalnej. EMDR, dzięki zastosowaniu bilateralnej stymulacji, aktywuje naturalne mechanizmy przetwarzania, co prowadzi do integracji trudnych doświadczeń i ich adaptacyjnego przekształcenia.

Podsumowując, neuroobrazowanie dostarcza coraz więcej dowodów na to, że terapia EMDR wpływa na mózg w sposób umożliwiający trwałą poprawę zdrowia psychicznego. Zmniejszenie aktywności obszarów odpowiedzialnych za lęk, poprawa regulacji emocji oraz integracja wspomnień to tylko niektóre z efektów widocznych w badaniach.